η ζωη εχει το χρωμα που της δινεις

αυτο πρεπει να το ακουσα σε διαφημιση...αλλα μου παει πολυ!
γιατι εδω και 2 μηνες μια αποφαση τρελλη? αναμενομενη? αναγκαια? κι εγω δε ξερω τι... μου αλλαξε τη ζωη!
στη ζωη υπαρχουν προβληματα ανικειμενικα, προβληματα εντελως μεσα στο κεφαλι μας και προβληματα αντικειμενικα μεν....οχι και τοσο αλυτα δε!
υπαρχουν κι ανθρωποι που εχουν γεννηθει για να παιξουν σημαντικο ρολο στη ζωη σου ή εσυ γεννηθηκες γιαυτους.
το βραδυ της 2ης δεκεμβριου ηταν το πιο δυσκολο ως τωρα...
και ξαφνικα απο την 3η δεκεμβριου...η ζωη απεκτησε αλλο χρωμα!
ειναι δυσκολο να βρεθει ο ανθρωπος που θα σου χρωματισει τη ζωη -εκτος απο τους γονεις και τα αδερφια σου!
ειναι ευκολο να τον χασεις οταν τον βρεις απο απροσεξια σου, απο κακη εκτιμηση ή απο τη μοιρα...
οταν ολα τα σημαδια ομως σου λενε "μεινε γιατι αξιζει" μην τα αγνοεις...
και μια μερα θα βρεθεις να χαμογελας με κατι που φανταζε τοσο δυσκολο κι ακατορθωτο.

siktir εσυ ρε! μπαμπουίνε!

Σημερα πρωτη φορα στη ζωη μου (...οκ ισως οχι και τοσο πρωτη) ηθελα να σπασω ανθρωπο στο ξυλο!
εναν Τουρκο που με αποκαλεσε ρατσιστικο γουρουνι επειδη δε συμφωνησα με τις αποψεις του που βριζαν την Ελλαδα...
με στολισε και με αλλα ομορφα...τυπου siktir...
και προσπαθησε να μου κανει μαθηματα -τουρκικης- ιστοριας... χωρις να δεχεται αντιλογο..
βρεθηκα να απολογουμαι σε ενα 19χρονο πορωμενο αγορακι και να υπερασπιζομαι μεχρι και την εθνικη ομαδα ποδοσφαιρου ..γιατι καπου εκει εφτασε η ελληνοτουρκικη φιλια μας.
τον στολισα κι εγω βεβαια μετα απο ολα αυτα κι αφου εξαντλησα καθε ιχνος ανωτεροτητας και υπομονης...αλλα θα ηθελα να μπορουσα να τον δειρω...μα τους 1000 κεφτεδες!
Δεν πανε καλα οι ανθρωποι....τελος!

βρε λες ?

λιγο η βροχη...λιγο το πειραμα στο CERN...λιγο η madonna που ερχεται...
ειπα να επανελθω....
βρε λες?

η μνημη, η μνημη , η μνημη

Κική Δημουλά - Ο πληθυντικός αριθμός

Ο έρωτας,
όνομά ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.

Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικόν,
γένους θυληκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.

αγαπητό δίσεκτο blog

αυτή είναι η πρώτη ανάρτηση για το 2008, με καθυστέρηση 14 ημερών...(ακόμα να το χωνέψω το 2008)

αυτές τις ημέρες και οι τελευταίοι της παρέας κλείνουν τα 30, μείνανε άλλοι δύο για Φεβρουάριο και Μάρτιο και μετά έκλεισε το μαγαζί.
μαζευτήκαμε προχτές βράδυ σαν τον παλιό καλό καιρό με αφορμή δύο γενέθλια, ένα που είχε περάσει κι ένα που ακόμα δεν είχε συμβεί, και είχαμε πολλή πλάκα όπως παλιά..όπως πάντα..

ο Χ. φεύγει φαντάρος το Φεβρουάριο. δεν μπορεί να πάρει άλλη αναβολή ως φοιτητής ιατρικής.του είναι δύσκολο που θα κουρέψει την κοτσίδα του (την οποία έχει εδώ και δέκα χρόνια...) "είμαι εγώ άνθρωπος που θα πιάσει όπλο?που θα σκοτώσει?" αναρωτιόταν...

του πρότεινα αντί για όπλο να κρατάει τζόιστικ γιατί με αυτό έχει σκότώσει άπειρους στα παιχνίδια του υπολογιστή.

ο Μ. αφού έσβησε τα κεριά της τούρτας για τα γενέθλια που τελικά είναι αύριο, άρχισε να πασαλείβεται με κρέμα ματιών "...γιατί παιδιά δύσκολα τα 30..." κι από όσο ξέρω έχει πάρει σβάρνα τους γιατρούς και κάνει διάφορα τσεκ απ .

ο Φ. έκανε πρόσφατα εγχείρηση μηνίσκου και υποσχέθηκε να μην ξαναπαίξει ποδόσφαιρο . αντί για αυτό βλέπει αστυνομικές ταινίες και προσπαθεί να καταλάβει από νωρίς τον ένοχο γιατί θα του χρειαστεί στη δικηγορική καριέρα του...

ο Μ. και ο Σ. έχουν ανεβάσει μετοχές γιατί έχουν σχέση με πολύ μικρότερές τους...τόσο μικρότερες που όταν οι υπόλοιποι μιλάμε για "Απαράδεκτους" αυτές κοιτάζονται λοξά...

Είναι τόσο αστείοι οι άντρες όταν μεγαλώνουν...

Κι ακόμα πιο αστείο είναι όταν το κάνουν να φαίνεται αστείο.

Αυτή η χρονιά ξεκίνησε όμορφα.Χτες βαφτήσαμε την κορούλα της αδερφής μου. Η γιαγιά μου έσκασε γιατί βάλανε δύο ονόματα... "και γιατί?και πώς?" και επί τρεις ώρες με ρωτούσε..μέχρι που ο σερβιτόρος της έφερε το μπιφτέκι της και βρήκε άλλη ασχολία.

Οι όμορφες στιγμές είναι αυτές που δεν έχεις προγραμματίσει. γιαυτό δεν θα κάνω κανένα σχέδιο για φέτος, δε θα βάλω κανένα στόχο.

ας κυλήσουν οι επόμενες 352 δίσεκτες μέρες όπως αυτές οι πρώτες 14...

party animal

Πειράζει που θέλω να περάσω ήσυχα τις γιορτές που έρχονται;

Χωρίς πολλά πολλά ξενύχτια ποτά και τζέρτζελα...

Κάποτε δεν μπορούσα να διανοηθώ παραμονή Πρωτοχρονιάς να γυρίσω σπίτι πριν τις 7-8 το πρωί...χωρίς τραπέζι στα μπουζούκια, χωρίς καφρίλες ...

Δε θέλω τίποτα από αυτά ...

Μια νορμάλ έξοδο σαν να μην είναι γιορτή.

Ή φίλους στο σπίτι όπως πέρισι... Όλοι μαζί, χαρτιά, ποτάκια και χαβαλέ.Κι ας είναι μέχρι το πρωί.

Το δήθεν δε μπορώ. Ντύνομαι - στολίζομαι- κρεμιέμαι σαν τη μαιμού πάνω στα τραπέζια-πίνω σαν το φίδι και για μια εβδομάδα έχω τη φάτσα του ψαλιδοχέρη...

Γέρασα;

Και μετά από αυτά οφείλω να ομολογήσω ότι το Σάββατο θα πάω στον Πάριο.

Θεωρείται μπουζούκια ο Πάριος;

Ναι ε;

Ωραία...

σημερα ετσι

Σήμερα έτσι (που λέει και η Κατερίνα)

η τελευταια φωτογραφία που τράβηξα φέτος το Φεβρουάριο στο Παρίσι.

Μια μέρα μελαγχολική,βροχερή αλλά πολύ γεμάτη.Καθομαστε σε ενα μικρο καφε απεναντι απο την όπερα, κι εξω εχει δυναμωσει η βροχη. Κι αναπολούμε αυτά που ζήσαμε μεσα σε μια εβδομάδα σε αυτη την πόλη που θα μπορούσα να μείνω για πάντα.

...Τα πιο ομορφα πράγματα που έζησα φέτος ήταν η γέννηση της ανηψιάς μου και αυτό το ταξίδι.

Τα πιο άσχημα ήταν πολλοί θάνατοι...Ο παππούς μου , ο αδερφός του Μάριου, οι δυο καλυτερες φιλες της μαμάς μου....

Του χρόνου άραγε τί;

Θέλω όμορφα απλά πράγματα να γεμίσουν κι αυτόν τον χρόνο. Όμορφα απλά πράγματα .Έστω κάτι...